Replik

"

Ben ilk defa kendi hayatımla ilgili bir şey fark ettim.... Benim tutunduğum kim varsa, onların hayatında yancıyım ben. Bu kimseyle alakalı değil, bu benimle alakalı.

Kendi dertlerimi ben çözerim. Sizin dertlerinizi de benim çözeceğime o kadar iknayım ki, böyle düşünmeden cengâver gibi atlıyorum her olayın içine.

Adem'i yaralarıyla sevdim, yaralarından sardım. Neye ihtiyacı varsa, hep en iyi ben bildim. Senin de, teyzemin de...

Benim bana değer verin çığlığım; Başkasının hayatı için kendimi paralamam...

Başkasına ışık olmaya çalışmam...

Ya ben belki de bu yüzden böyle karanlıkta kaldım Süreyya. Belki de bu yüzden bu kadar görünmezim.

Belki de bu yüzden bu kadar çabuk benden vazgeçiliyor.

Ben hep başka bir ışık bulunana kadarım...

Bu benimle ilgili.

Nerede benim hikâyem?

Ya Süreyya ben düşünüyorum, düşünüyorum... hayatımdaki hiçbir hikâyede merkezde değilim ben.

Kendimden vazgeçmek, benim en iyi bildiğim yol. Benim kendi hikayemi bulmam lazım. Kendi hikayemi hatırlamam lazım.

Benim bunun için de sizin hikayelerinizden çıkmam lazım.

"

Kalbimi yerinden söktü Dilara'nın çığlığı.

Kimsenin anlamadığı, kimsenin görmediği ve kimsenin duymadığı bir hikayenin yaşayanı olmak böyle bir şey.

Buradayım. Kendime bir hayat kuruyorum. Yeniden inşa ediyorum kendi hayatımı. Ve çok uzun zamandır bunun zorluğuna göğüs geriyorum. Kimi zaman tüm gücümle yapıyorum bunu, kimi zaman tüm güçsüzlüğümle... Ama öyle yada böyle, doğru ya da yanlış, bu yolda çok şey başardım kendim için.

Çünkü; Bize kendi hikayemizi hatırlamak, kendi hikayemizi yeniden yazmak düşer. Çıktım ben başkalarının hikayesinden. Kendi hikayemi buldum, en güzelini yazacağım. Siz de layığınızla mümkün olur ise hoşça kalın...